خدا را شکر که دوستم به من محل نمي گذارد اين يعني او به دنبال موفقيت هايش است و وقتي براي با دوستان بودن ندارد.

آره داداشواگه تو هم بلدي بنويسي ما هم بلديم هم بنويسيم هم حال گيري کنيم.اين از وبت که سالي يه بار آپش مي کني اينم از زنگ نزدنات و نيومدنات.شنيدم تنهايي ميري و مياي.جون سروش داشتيم؟

خدا رو شکر که حداقل ميدونم به خاطر اينکه سرت شلوغه و داري کارات رو راست و ريس ميکني به رفيقات سر نميزني وگر نه که....

بگذريم.شانسم گفته که اين وبلاگت هست تا من بتونم هراز گاهي باهات مجازي حرف بزنم.

به دل نگير.اميدوارم او کارت موفق بشي و بعدش بتونيم باهم گپ بزنيم