در هر حرفه ای که هستید نه اجازه دهید که به بدبینی های بی حاصل آلوده شوید و نه بگذارید که بعضی لحظات تاسف بار که برای هر ملتی پیش می آید شما را به یاس و ناامیدی بکشاند.

در آرامش حاکم بر آزمایشگاه ها و کتاب خانه هایتان زندگی کنید.نخست از خود بپرسید: «برای یادگیری و خودآموزی چه کرده ام؟» سپس همچنانکه پیش تر می روید، بپرسید:«من برای کشورم چه کرده ام؟» واین پرسش را آنقدر ادامه دهید تا به این احساس شادی بخش و هیجان انگیز برسید که :«شاید سهم کوچکی در پیشرفت و اعتلای بشریت داشته اید.»

اما هرپاسخی که زندگی به تلاش هایمان بدهد یا ندهد، هنگامیکه به پایان تلاش هایمان نزدیک می شویم هرکداممان باید حق آن را داشته باشیم که با صدای بلند بگوییم:

«من آنچه در توان داشته ام انجام داده ام.»

لویی پاستور(1865-1822)

سلام.وبلاگم چهارسالهشد!البته چه چهارساله ای!دوسال رکود کامل داشتم!اما عیب نداره.دوباره اومدم وبا انرژی می خوام شروع کنم.

برای اینکه دل وبلاگم نسوزه براش یه عکس تبریک گذاشتم.امیدوارم که با نظراتتون خوشحالم کنید.